20 listopada 1983: Premiera filmu „The Day After”.
Tego dnia na ekrany kin wszedł film, który sprawił, że świat spojrzał na wojnę nuklearną w nowy sposób.
40 lat przed ziemistymi policzkami Cilliana Murphy’ego, którzy prześladowali widzów Oppenheimera (pomiędzy przeglądami lalka Barbie oczywiście) inny film wstrząsnął światem rekordowej liczby ludzi.
Film telewizyjny Dzień później został wyemitowany przez sieć ABC dzisiaj w 1983 roku i obejrzało go ponad 100 milionów widzów. Prawie 39 milionów gospodarstw domowych w całych Stanach Zjednoczonych obejrzało ten film, dzięki czemu stał się on najczęściej oglądanym filmem telewizyjnym wszechczasów i rekord ten utrzymywał się do 2009 roku.
Wyreżyserowany przez Nicholasa Meyera po tym, jak stał się ulubieńcem fanów Star Trek II: Gniew Khanaw filmie wystąpiła gwiazdorska obsada (w tym JoBeth Williams i John Lithgow) wcielająca się w role zwykłych ludzi w Kansas i Missouri reagujących na wydarzenia wojny nuklearnej.
Kiedy wybucha konflikt między NATO a Układem Warszawskim w związku z sowiecką blokadą Niemiec Zachodnich, Stany Zjednoczone wykorzystują swój arsenał nuklearny w ramach pokazu siły. Polityka wzajemnie gwarantowanego zniszczenia, powstrzymująca użycie takiej broni przez którąkolwiek ze stron, dobiegła końca, ZSRR kontratakuje USA.
Film skupia się głównie na dwóch bombach lądujących na miastach w Kansas i Missouri, w których mieszkają bohaterowie. Wstrząsający materiał przedstawiający zniszczenia miast, wyparowanie niezliczonej liczby cywilów i następującą po nich katastrofę zmiażdżył widzów. W ostatecznej wersji z programu wycięto wiele najbardziej przerażających scen. Usunięto graficzne sceny przedstawiające ludzkie ciała obdarte ze skóry i stopione w wyniku wybuchu, a także inne przedstawiające brutalne wysiłki, jakie ludzie musieli podjąć, aby przeżyć po ataku.
Zamiast tych bardziej groteskowych scen – i prawdopodobnie w ramach flexu – film kończy się informacją, że jest to film fikcyjny i że rzeczywista wersja wydarzeń byłaby jeszcze gorsza niż to, co właśnie zostało przedstawione.
Telewizyjne wydarzenie roku poprzedziła wielka kampania reklamowa. Stany Zjednoczone znajdowały się w szczytowym okresie niepokoju nuklearnego, a reklamy skupiały się na zakresie przemocy, jaką miały przedstawiać filmy. Pomimo tej przemocy – a właściwie z jej powodu – ABC zachęcała całe rodziny do wspólnego oglądania filmu, aby podnieść świadomość na temat niebezpieczeństw nuklearnego armagedonu.
Dzień później miał ogromną oglądalność w USA, a później pokazywano go w ZSRR, Chinach, Korei Północnej i na Kubie. To była sensacja. Choć nie do końca przypadł do gustu krytykom, wywołał ogólnoświatową dyskusję na temat niebezpieczeństwa rozprzestrzeniania broni nuklearnej.
Być może jego największym osiągnięciem było wywarcie wpływu na ówczesnego prezydenta USA Ronalda Reagana. Obejrzał zaawansowany pokaz filmu i wywarł na nim głębokie wrażenie, twierdząc, że zmienił jego przekonania na temat obecnej polityki kraju w sprawie wojny nuklearnej.
W 1987 roku Reagan i premier ZSRR Michaił Gorbaczow podpisali Traktat o siłach nuklearnych średniego i średniego zasięgu.
Po podpisaniu Reagan wysłał Meyerowi telegram o następującej treści: „Nie myśl, że w twoim filmie nie było żadnej tej części, ponieważ tak było”.
